امیدت را معنی بده

  خلاصه جمله "امید بذر هویت ماست" هم از این دست جمله هاست. 
وقتی بچه بودیم این جمله از ان دست جمله‌ها قلنبه‌سلنبه و سانتی‌مانتال توی کتاب‌ها بود که اگر میخواستیم نشان بدیم خیلی انشا بلدیم، اخر انشا این جمله را استفاده می‌کردیم. اما کم پیش می‌آمد از خودمان بپرسیم اصلا هویت چیست؟ که امید ما به آن وابسته باشد.

کمی برگردیم بار اولی که ناامیدی مثل کرمی در وجودتون رخنه کرد یادتون هست ؟ کمی بعد به خودتان آمدید و تکه‌ها اطرافتون را جمع کردید و این پازل‌ها جدا شده را کنار هم چیدید تا دوباره پیدا شوید. 

در آن روزها چند اصل ساده بهتون کمک کرد تا پازلتون بسازید و خسته نشید، همان چند اصلی که شما را متمایز می‌کند. این اصل‌ها همان هویت ما را شکل می‌دهند که امید ما به آن زنده است. امید به ساختن دوباره پازل زندگی، هر چقدر دشوار باشد و متفاوت با دفعه پیش.

ولی سختی کار اونجاست، که این اصول همدیگر را خنثی می‌کنند یا اینکه به جایی می‌رسیم که دیگه مدل ذهنی ما ان قسمت را پوشش نمی‌دهد. اینجاست که ما زل می‌زنیم به آن تیکه پازل همون تیکه‌ای که نمی‌دونیم چجوری بذاریمش و همینطور امتحان می‌کنیم به مدل های مختلفی که می‌تونیم پازل را بگذاریم ولی میبینیم که بازم به آن چه که میخوایم نرسیدیم و هنوز شاکی هستیم. گاهی دست از تلاش برمیداریم و قانع میشویم گاهی هم میریم دورتر یا به پازل برعکس نگاه میکنیم و در واقع نوع نگاهمون عوض میکنیم تا بلاخره بفهمیم چجوری باید بزاریمش.

ولی اساسی ترین سوالی که میتونین بپرسین هر وقت داشتین پازل را جابه‌جا میکردین همین سوال هست 
اگر لازمه تغییری در پازل ذهنیتون بدید؛ دقت کنید، دارید آدم دیگری می‌سازید. ببینید بازم این آدم متمایز را دوست دارین ؟
راستی یادتون باشه مهم ترین اصل زندگیتون یادداشت کنید. همونی که اگه سرتون بره بازم پاش هستید.